PATRONAT MEDIALNY:
RELACJE
IV MIĘDZYPOKOLENIOWE SPOTKANIA TEATRALNE
- STYL PÓŹNY W KULTURZE -
20 września / piątek
16.00 Uroczyste otwarcie RELACJI IV Międzypokoleniowych Spotkań Teatralnych / sala kameralna
17.00 Prezentacje konkursowe
17.00 Kartoteka – Amatorski Teatr Dramatyczny im. Józefa Żmudy / Stalowa Wola / sala widowiskowa
18.15 Ja, Mania – Angelika Panas / Wałbrzych / sala kameralna
19.00 Za kulisami – Teatr Persyflaż / Lublin / sala widowiskowa
20.30 Omówienie spektakli konkursowych / sala kameralna
21 września / sobota
9.30 Prezentacje konkursowe
9.30 Gehinom – Teatr SAFO / Rydułtowy / sala widowiskowa
10.40 Mała moja wojna – T.Lab / Dębica / sala kameralna
11.45 Cichość – Teatr Budka Telefoniczna / Bolesławiec / sala widowiskowa
12.45 Omówienie spektakli konkursowych / sala kameralna
15.30 – Prezentacje konkursowe
15.30 Instrukcja Montowania Dzieci – Teatr Imponderabilia / Szczecin / sala widowiskowa
16.30 Eksperyment – Kompania Teatralna MAMRO / Warszawa / sala kameralna
17.30 Szczurzysyn – Teatr TU / Czarnków / sala widowiskowa
18.15 Eksperyment – Teatr Krzesiwo / Warszawa / sala kameralna
19.10 Omówienie spektakli konkursowych / sala kameralna
22 września / niedziela
10.30 Śniadanie Mistrzów– spotkanie z Lechem Śliwonikiem – promocja jubileuszowej publikacji o teatrze amatorskim w Polsce / sala kameralna
Wykład Jubileuszowy prof. Lecha Śliwonika
16.00 Gala RELACJI. IV Międzypokoleniowych Spotkań Teatralnych – ogłoszenie wyników konkursu / sala widowiskowa
17.00 SPEKTAKL MISTRZOWSKI: Wielki John Barrymore - Teatr STU / Kraków / reż. Krzysztof Jasiński / wyst. Jerzy Trela, Aleksander Fabisiak / sala widowiskowa / bilet 20 zł / 40 zł
Kim był John Barrymore? Dzisiaj niewielu zna nazwisko wybitnego artysty teatralnego i filmowego lat dwudziestych i trzydziestych, legendy Hollywood i scen Broadway’u, aktora komediowego i znakomitego odtwórcy ról szekspirowskich. Ojciec Johna Drew i dziadek Drew Barrymore mimo wybitnych zdolności, nigdy nie sięgnął po najwyższe trofeum Hollywood. Największą przeszkodą w rozwoju jego kariery był – on sam. Hulaszcze życie oraz spotęgowane przez nałóg kłopoty z pamięcią przyczyniły się do zawodowej śmierci artysty.
John Barrymore w kreacji Jerzego Treli pragnie raz jeszcze olśnić publiczność rolą Ryszarda III. Słabszą kondycję wspomóc ma whiskey Jack Daniels i obecność suflera. Pamięć jednak zawodzi, zamiast Szekspirowskich fraz poznajemy historię o aktorskim życiu, o sukcesie i niespełnieniu, o pogodzeniu się z własnymi słabościami i namiętnościami. Słyszymy pełną zabawnych anegdot i przejmujących wspomnień opowieść o niezgodzie na artystyczną śmierć – na zapomnienie.
„Wielki John Barrymore” Williama Luce’a
Teatr STU (Kraków)
tłumaczenie: Elżbieta Woźniak
reżyseria: Krzysztof Jasiński
występują: Jerzy Trela, Aleksander Fabisiak
czas trwania: 1 godz. 30 min. (1 przerwa)
Barrymore! (…) Wielka ciemność! Wielki aktor! (…) Legenda aktorstwa szekspirowskiego. Pamięć o jego Hamlecie wciąż ponoć dryfuje nad Broadwayem, twarda, nie do ruszenia, nie do skruszenia. Orson Welles powiadał, że Barrymore wie o aktorstwie wszystko. I właśnie on, on w swojej końcówce – stara, stygnąca wielkość – wynajął marną salkę w jakimś dużym lub małym mieście, by się przed nami i sobą frazami Ryszarda III wyspowiadać z pogruchotanych dni i nocy przeszłości, by sobie i nam, może już ostatni raz, swe ciemności niespiesznie opowiedzieć…
(Paweł Głowacki – www.polskieradio.pl)
JERZY TRELA: Ten tekst trafił do moich rąk na długo przed jego realizacją, nie czułem potrzeby jakiegoś kontaktu z nim. Ale w miarę upływu czasu „problem Barrymore’a”, czy może powinienem powiedzieć „problem barrymore’ów”, którzy pojawiają się wokół mnie i w ogóle w tym zawodzie w pewnym wieku – z pewnym bagażem doświadczeń, sukcesów, niepowodzeń, załamań, stresów, wzlotów, upadków – zaczął mnie intrygować. Ten problem zainteresował mnie bardziej niż sam tekst i jednostkowa biografia Johna Barrymore’a.
Staram się przedstawić, na miarę swoich możliwości, ważki problem, nawet poprzez głupi żart, ale przecież są to gorzkie żarty człowieka, który używa kamuflażu, bo boi się odkryć siebie, swoją wrażliwość. Bo ktoś, kto zagrał Hamleta, Ryszarda III musi mieć wielką wrażliwość. I odniósł tymi rolami sukces, zagrać Hamleta na Broadway’u ponad sto razy to wyjątkowe osiągnięcie.
Swoją wrażliwość Barrymore pokrywał często wygłupem, niewybrednym żartem, którym chciał odwrócić uwagę nie tylko otoczenia, ale i swoich myśli od meritum sprawy, czyli od tego, po co po latach stanął znów na scenie. A przyszedł, by jeszcze raz spróbować, czy potrafi. Czy jest w stanie wykrzesać z siebie jeszcze raz tę iskrę, ten żar, który był w nim przed laty, gdy był u szczytu kariery. W tekście sztuki wszystkie jego dygresje, wtręty, zbaczania z tematu są rodzajem psychicznej obrony i opóźnienia momentu, gdy trzeba zmierzyć się z cieniem swojej wielkości.
(Rozmowa z Jerzym Trelą, wywiad przeprowadziła: Magdalena Świec)
ANETA ADAMSKA
Założycielka Teatru Przedmieście w Rzeszowie, reżyser, scenarzystka, aktorka, neurologopeda. Pomysłodawca festiwali: „Źródła Pamięci. Grotowski – Kantor – Szajna”, „Buda Jarmarczna”, „Łańcuckie Noce Teatralne”, Letnie Spotkania Teatralne „Kołowrotek”.
ŁUKASZ DREWNIAK
Krytyk teatralny, założyciel i pierwszy redaktor naczelny Gazety Teatralnej „Didaskalia”, ekspert w zakresie współczesnego teatru litewskiego, wykładowca Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie.
EWA MRÓWCZYŃSKA
Absolwentka Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, prezes Stowarzyszenia Artystycznego Teatr Poddańczy, aktorka Teatru Maska w Rzeszowie.
LECH ŚLIWONIK
Profesor Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, teatrolog, prezes Towarzystwa Kultury Teatralnej, redaktor naczelny „Sceny”, badacz i znawca teatru amatorskiego. Stworzył i zdefiniował pojęcie „teatr dla życia”.
Jury w składzie:
– Lech Śliwonik – przewodniczący
– Aneta Adamska
– Ewa Mrówczyńska
– Łukasz Drewniak
obejrzało w dniach 20 – 22 września 2019 r. dziesięć przedstawień zakwalifikowanych przez Komisję Artystyczną, a także przeprowadziło otwarte rozmowy warsztatowe, dla których oparciem były festiwalowe prezentacje.
Jury przyznało następujące nagrody i wyróżnienia
– Grand Prix (3 000 zł) otrzymuje Teatr SAFO z Rydułtów za spektakl „Gehinom” w reżyserii Katarzyny Chwałek-Bednarczyk
Dwie II nagrody (po 1 500 zł):
– dla Teatru Budka Telefoniczna z Bolesławca za spektakl „Cichość” w reżyserii Anety Ćwieluch oraz
– dla Teatru Persyflaż z Lublina za spektakl „ Za kulisami” w reżyserii zespołu.
Cztery równorzędne wyróżnienia (po 500 zł):
– dla Teatru T. Lab z Dębicy za udany debiut w Relacjach. Międzypokoleniowych Spotkaniach Teatralnych spektaklem „Mała moja wojna”
– dla Teatru Krzesiwo z Warszawy za lekkość i humor spektaklu „Eksperyment”
– dla Marii Bembenek za reżyserskie opracowanie „Kartoteki” Tadeusza Różewicza w wykonaniu Amatorskiego Teatru Dramatycznego im. J. Żmudy ze Stalowej Woli
– dla Angeliki Panas z Wałbrzycha za adaptacje tekstu i rolę w spektaklu „ Ja, Mania”.
Nagrodę publiczności otrzymuje Teatr Persyflaż z Lublina za spektakl „Za kulisami” ze średnią ocen 4,40.
Obejrzeliśmy wiele spektakli na wysokim poziomie artystycznym. Dziękujemy twórcom za podjęcie ważnych tematów, za różnorodność form teatralnych, za docenienie wartości zespołowej pracy.
Cieszy nas umocnienie rangi Festiwalu, co potwierdza rosnąca liczba zgłoszeń i zainteresowanie publiczności. Widzimy w tym rezultat konsekwentnych, przemyślanych działań organizatorów Spotkań. Szczerze gratulujemy, z wiarą w dobrą przyszłość Festiwalu i amatorskiego ruchu teatralnego, któremu Stalowa Wola dobrze służy.
Stalowa Wola, 22 września 2019 r.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Zadanie zostało dofinansowane ze środków budżetu Powiatu Stalowowolskiego.
